Η Ιατρική, από τα χρόνια του Ιπποκράτη έως σήμερα, βασίζεται σε δύο βασικές αρχές, τη διάγνωση και τη θεραπεία. Η πρόοδος της Ιατρικής επιτεύχθηκε χάρη στην ταυτόχρονη εξέλιξη και στους δύο αυτούς τομείς με στόχο το όφελος του ασθενούς. Η ορθή διάγνωση αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ορθή θεραπεία και ορθή θεραπεία δεν είναι μόνο αυτή που οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα αλλά εκείνη που το κάνει με τον καταλληλότερο, απλούστερο και ασφαλέστερο τρόπο. Ο ρόλος του Ειδικού ιατρού είναι να επιλέξει τις κατάλληλες διαγνωστικές και θεραπευτικές μεθόδους, ανάλογα με τα ιδιαίτερα και μοναδικά χαρακτηριστικά της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά.
Οι παραπάνω βασικές αρχές αποκτούν ιδιαίτερη σημασία στην Υπογονιμότητα. Ο εξειδικευμένος Γυναικολόγος είναι ο επιστήμονας με τη συνολική ευθύνη του ζευγαριού που απαιτείται να αξιολογήσει εξατομικευμένα και να επιλέξει τη διαγνωστική και θεραπευτική προσέγγιση. Με την εξέλιξη της εξωσωματικής γονιμοποίησης και τη βελτίωση των αποτελεσμάτων της αρκετά ζευγάρια υποβάλλονται σε αυτήν χωρίς να έχουν περάσει από τα βασικά στάδια της διερεύνησης και συνεπώς ενδεχόμενα λαμβάνουν λάθος θεραπεία για λάθος διάγνωση.
Η υστεροσκόπηση και η λαπαροσκόπηση αποτελούν τα χρυσό κανόνα στη διάγνωση παθήσεων των έσω γεννητικών οργάνων της γυναίκας. Είναι ενδοσκοπικές τεχνικές όπου με τη βοήθεια λεπτής κάμερας ελέγχονται τα υπό εξέταση όργανα και ταυτόχρονα μπορεί να γίνει και επέμβαση εάν κριθεί απαραίτητο. Με την ταυτόχρονη ανάπτυξη τεχνολογίας και χειρουργικής τεχνικής αποτελούν ασφαλέστατες ιατρικές πράξεις με ελάχιστη διαταραχή στις φυσιολογικές δραστηριότητες της ασθενούς.
Η Υστεροσκόπηση, λιγότερη επεμβατική από τη λαπαροσκόπηση, έχει ιδιαίτερη θέση σε ασθενείς με Υπογονιμότητα και ιστορικό αποβολών τόσο διαγνωστικά όσο και θεραπευτικά. Η διεθνής βιβλιογραφία αναφέρει ότι στις ασθενείς αυτές υπάρχει μεγάλη πιθανότητα (20-75%) προβλήματος στο ενδομήτριο.
Με την υστεροσκόπηση γίνεται ακριβής διάγνωση και θεραπεία καταστάσεων όπως : στένωση τραχήλου, συμφύσεις ενδοτραχήλου και ενδομητρίου, πολύποδες, ινομυώματα, υπερπλασία ενδομητρίου, ανωμαλίες διάπλασης (πχ διάφραγμα ενδομητρίου).
Οι καταστάσεις αυτές επηρεάζουν αρνητικά τόσο την αυτόματη σύλληψη όσο και την υποβοηθούμενη σύλληψη (πρόκληση ωορρηξίας, σπερματέγχυση, εξωσωματική γονιμοποίηση).
Διαγνωστικά, η υστεροσκόπηση υπερτερεί σημαντικά συγκριτικά με το διακολπικό υπερηχογράφημα και την υστεροσαλπιγγογραφία. Ενδεικτικά αναφέρεται εσφαλμένη διάγνωση στο 30-40% των περιπτώσεων όπου τα ευρήματα υπερήχου και υστεροσαλπιγγογραφίας ελέγχθηκαν με την υστεροσκόπηση.
Επιπλέον, σημαντικό ποσοστό γυναικών (30-35%) που υποβλήθηκαν σε υστεροσκόπηση επιτυγχάνουν κύηση.
Με τα παραπάνω διεθνή δεδομένα συμφωνούν και τα αποτελέσματα της δεκαετούς εμπειρίας μας στην Κλινική «Άγιος Λουκάς» 1999-2009 μετά από 1000 περιπτώσεις υστεροσκόπησης πού παρουσιάστηκαν σε Ελληνικά και διεθνή συνέδρια.
Με βάση τα παραπάνω η υστεροσκόπηση αποτελεί μια από τις σημαντικές προκαταρκτικές εξετάσεις στη διερεύνηση της Υπογονιμότητας και των αποβολών. Συνιστάται ιδιαίτερα στις παρακάτω περιπτώσεις: αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής, στένωση τραχήλου, υπόνοια προβλήματος από υπερηχογράφημα ή σαλπιγγογραφία (συμφύσεις, πολύποδας, ινομύωμα, υπερπλασία, διάφραγμα), ιστορικό αποβολών ή αποξέσεων.
Επιπλέον, η υστεροσκόπηση συνιστάται να γίνεται σε κάθε περίπτωση όπου ασθενής με Υπογονιμότητα υποβάλλεται σε λαπαροσκόπηση.
Η Λαπαροσκόπηση σε γυναίκες με Υπογονιμότητα παρέχει πλήρη εικόνα και εκτίμηση του εσωτερικού της πυέλου, της μήτρας (εξωτερικό τοίχωμα), των σαλπίγγων και ωοθηκών, της σχέσης σαλπίγγων – ωοθηκών, γίνεται σαλπιγγογραφία για τον έλεγχο της βατότητας των σαλπίγγων και ταυτόχρονα εξετάζεται ολόκληρη η ενδοκοιλιακή χώρα.
Η λαπαροσκόπηση υπερέχει διαγνωστικά συγκρινόμενη με το διακολπικό υπερηχογράφημα και τη σαλπιγγογραφία. Η αξιοπιστία της διάγνωσης υπερήχου και σαλπιγγογραφίας δεν ξεπερνούν το 60-70% σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία.
Ταυτόχρονα με τη διάγνωση, με τη λαπαροσκόπηση γίνεται και θεραπεία σε περίπτωση ανεύρεσης προβλήματος (πχ συμφύσεις σαλπίγγων - ωοθηκών, κύστεις ωοθηκών, ενδομητρίωση, ινομυώματα μήτρας, υδροσάλπιγγα).
Ιδιαίτερα σχετικά με τις υδροσάλπιγγες είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι η παρουσία τους μειώνει σε μεγάλο βαθμό τη γονιμότητα καθώς και την πιθανότητα επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία σαλπιγγεκτομή πριν από εξωσωματική γονιμοποίηση αυξάνει την πιθανότητα επιτυχίας έως και 2.5 φορές.
Συνεπώς, η σωστή διάγνωση και η αντιμετώπισή τους με λαπαροσκόπηση έγκαιρα στο στάδιο των προκαταρκτικών εξετάσεων γονιμότητας έχει μεγάλη σημασία.
Φυσικά, δεν ενδείκνυται η λαπαροσκόπηση σε όλες τις γυναίκες με Υπογονιμότητα. Ο ειδικός Γυναικολόγος θα συζητήσει με το ζευγάρι και θα την προτείνει ανάλογα με την περίπτωση.
Ενδείξεις λαπαροσκόπησης σε ασθενείς με Υπογονιμότητα αποτελούν: η παθολογική σαλπιγγογραφία (πχ υδροσάλπιγγα, απόφραξη σαλπίγγων κλπ), η κύστη ωοθήκης, η υπόνοια ενδομητρίωσης, η διαταραχή της ανατομικής θέσης μήτρας – ωοθηκών, η παρουσία συμφύσεων / ψευδοκύστεων στο δουγλάσειο χώρο κλπ.
Επιπλέον, η λαπαροσκόπηση συνιστάται σε περιπτώσεις «ιδιοπαθούς» (ανεξήγητης) Υπογονιμότητας ιδιαίτερα μετά από αποτυχημένες προσπάθειες πρόκλησης ωορρηξίας – σπερματέγχυσης.
Συμπερασματικά, η υστεροσκόπηση και η λαπαροσκόπηση εντοπίζουν και θεραπεύουν προβλήματα σε ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών με Υπογονιμότητα. Ένα σημαντικό μέρος των ασθενών αυτών θα πετύχει αυτόματη σύλληψη μετά την επέμβαση και το υπόλοιπο μέρος των ασθενών, που τελικά ενδέχεται να καταφύγει σε Υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, θα έχει το μέγιστο των πιθανοτήτων για ένα θετικό αποτέλεσμα. |
