Είναι καλοήθεις (κατά 99%) όγκοι της μήτρας, άγνωστης αιτιολογίας που εμφανίζονται συνήθως σε νέες γυναίκες (πριν από την εμμηνόπαυση) και διαγιγνώσκονται με το υπερηχογράφημα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις προκαλούν πόνο, αιμορραγία, αίσθημα διάτασης στην κοιλιά ή συμπτώματα από την ουροδόχο κύστη ή το έντερο αλλά συχνότερα ανακαλύπτονται τυχαία κατά το γυναικολογικό έλεγχο ή κατά τη διερεύνηση της υπογονιμότητας.
Η αντιμετώπιση τους εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως η ηλικία της γυναίκας, το μέγεθος τους, ο ρυθμός αύξησής τους, τα συμτώματα που προκαλούν, η επιθυμία για εγκυμοσύνη κλπ.
Πρακτικά η αντιμετώπιση περιλαμβάνει είτε παρακολούθηση είτε επέμβαση.
Σε ορισμένες περιπτώσεις έχει θέση η χορήγηση αναλόγων γοναδοτροπινών για την προσωρινη διακοπή της περιόδου και ελλάτωση του μεγέθους των ινομυωμάτων πριν από την επέμβαση.
Η επέμβαση γίνεται είτε με υστεροσκόπηση (σε περίπτωση υποβλενογονίων ινομυωμάτων), είτε με λαπαροσκόπηση, είτε με λαπαροτομία (ανοιχτή επέμβαση) και περιλαμβάνει αφαίρεση ινομυωμάτων ή αφαίρεση μήτρας ανάλογα με την περίπτωση.
Σε περίπτωση εγκυμοσύνης προϋπάρχοντα ινομυώματα συνήθως μεγαλώνουν (περίπου στο διπλάσιο). Ανάλογα με τη θέση τους και το μέγεθός τους μπορεί να παραμείνουν ασυμπτωματικά, ή μπορεί να προκαλέσεουν πόνο, αιμορραγία, ανώμαλη θέση εμβρύου, υπολειπόμενη ανάπτυξη εμβρύου κλπ. Η εγκυμοσύνη θεωρείται υψηλού κινδύνου και απαιτείται τακτικός έλεγχος.
Απαιτείται μεγάλη προσοχή σε περιπτώσεις που παρουσιάζεται ραγδαία αύξηση του μεγέθους των ινομυωμάτων (μπορεί να υποκρύπτεται κακόηθες σάρκωμα) καθώς και σε περιπτώσεις όπου συνυπάρχουν ινομυώματα και αιμορραγίες μήτρας όπου μπορεί να συνυπάρχει παθολογία ενδομητρίου είτε καλοήθης είτε κακοήθης (ιδιαίτερα σε μεγαλύτερες γυναίκες).
Ινομυώματα σε νεαρές γυναίκες (25-35 ετών) έχουν κατά κανόνα την τάση να μεγαλώνουν και συνήθως προτείνεται η επέμβαση όταν επιβεβαιωθεί η αυξητική τάση και όταν ακόμη τα ινομυώματα είναι μεσαίου μεγέθους 3-5 εκ. Σκοπός είναι να υπάρχουν χειρουργικές επιλογές (πχ λαπαροσκοπική χειρουργική) και επιπλέον να μειωθεί στο ελάχιστο ο χειρουργικός τραυματισμός της μήτρας (επιφάνεια συρραφής) και συνεπώς να επηρεαστεί στο ελάχιστο η γονιμότητα και η μελλοντική εγκυμοσύνη.
Επιπλέον, αναφορικά σε μεγαλύτερες γυναίκες υπάρχει η πεποίθηση ότι η εμμηνόπαυση "συρρικνώνει" και ενίοτε "εξαφανίζει" τα ινομυώματα και συνεπώς δε χρειάζεται επέμβαση. Αυτό ενδεχόμενα ισχύει για μικρά ή μεσαία τοιχωματικά ή υπορογόνια ινομύωματα αλλά δεν ισχύει για μεγάλες ινομυωματώδεις μήτρες ιδιαίτερα εάν αυτές περοκαλούν αιμορραγίες, πόνο ή διάταση κοιλίας.
Τέλος, υποβλενογόνια (εσωτερικά) ινομυώματα πρέπει να αφαιρούνται με υστεροσκόπηση ακόμη και όταν είναι μικρά σε μέγεθος (0.5-1 εκ) διότι σε νέες γυναίκες ενοχοποιοιούνται για υπογονιμότητα και αποβολές και σε μεγαλύτερες γυναίκες μπορεί να υποκρύπτουν πολύποδες και ενίοτε καρκίνο.
Επιπλέον, η υστεροσκόπηση για μεγαλύτερα υποβλενογόνια ινομυώματα (> 2 εκ) παρουσάζει τεχνικές δυσκολίες και αυξημένες επιπλοκές. |
